ταραΝΑΚΟΥνήματα για τις δαιμόνιες συμπεριφορές τραπεζών και κράτους

Οι τράπεζες δεν έχουν κανένα ιερό και όσιο.

Αυτό το ξέρουμε αλλά κάθε μέρα επιβεβαιωνόμαστε.

Μου τηλεφώνησαν χθες για να μου προσφέρουν το εξής πρόγραμμα:

Να δίνω κάθε χρόνο 24 ευρώ και σε περίπτωση ατυχήματος και απώλειας να δώσουν 15.000 ευρώ σε συγγενή που θα διαλέξουν.

Καταρχήν είναι χρήματα που ποτέ δεν θα πάρει κάποιος εν ζωή και μετά το θάνατο άντε βρες τους μακαρίτες να αποδείξουν τι;

Οι συγγενείς θα έχουν την απώλεια τους θα έχουν και το κυνήγι της τράπεζας γιατί ποτέ δεν χαρίζουν λεφτά αντιθέτως μόνο παίρνουν και μάλιστα με πολλούς τόκους.

Επίσης αν κάποιος πεθάνει από αρρώστια ή οποιονδήποτε άλλο λόγο τι γίνονται αυτά τα χρήματα;

Α και τώρα που λέω περί θανάτων.

Αλήθεια για το γεγονός ότι θα είμαστε όλοι δότες για μεταμόσχευση οργάνων μπορεί να απαντήσει κάποιος πόσες μέρες χρειάζεται μια τέτοια διαδικασία και αν μπορεί να ανταπεξέλθει το κράτος;

Και κυρίως αν μπορεί να πληρώσει γιατρούς και νοσηλευτές;

Και εφόσον τα σώματα θα ανήκουν στο κράτος μήπως θα αποφασίζει και για την μετέπειτα πορεία τους;

Δηλαδή αντί για ταφή να κάνει καύση;

Στην Ελλάδα ζούμε και όλα τα περιμένουμε.

Βάζω ιδέες ή προβλέπω δαιμόνιες συμπεριφορές;