ταραΝΑΚΟΥνήματα αγανακτισμένα

Καλή εβδομάδα.

Πάει η άνοιξη, έρχεται το καλοκαίρι.

Πολύ διαφορετικό από όλα τα άλλα.

Θέλουμε να αισιοδοξήσουμε και δεν μπορούμε.

Θέλουμε να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι και φοβόμαστε ότι θα μας το πάρουν.

Γεμάτοι φοβίες είμαστε.

Έτσι βρίσκουν και πατάνε πάνω στις στάχτες μας.

Ο Θεός έχει επιτρέψει και άσχημες εξελίξεις στο διάβα της ιστορίας.

Τώρα γιατί να εμποδίσει μια καταστροφή για την Ελλάδα;

Μελλοντολόγος δεν είμαι, ούτε έχω κληρονομικό χάρισμα.

Όμως πού θα πάει άλλο αυτή η κατάσταση;

Μόνη ελπίδα οι κινήσεις των αγανακτισμένων.

Τουλάχιστον βγήκαν έξω.

Δεν τα λένε στο σπίτι ή στους φίλους τους.

Αλλά το μετά θα πρέπει να δούνε.

Αυτό δεν γίνεται βέβαια με το ζόρι.

Θα γίνει όταν καταλάβει ο καθένας μας πως χειρότερα θα ζήσουμε και πρέπει να επιβιώσουμε.

«Η Ελλάδα πωλείται. Πληροφορίες στο μέλλον μας» έγραφε το πανό στην κεντρική μας πλατεία.

Πραγματικά υπάρχει μια σύγχυση μέσα μας και έξω μας.

Από πού να σταθούμε και να στηριχθούμε;

Η κλάψα, η μιζέρια είναι γεγονότα.

Πώς μπορούμε να αλλάξουμε όμως αυτό που ζούμε;

Το καλοκαίρι στην χώρα μας πάντα ήταν μια νεκρή περίοδος.

Είναι μια καλή ευκαιρία να ανασυνταχθούμε.

Δεν θα έρθει το φθινό (πωρο) αλλά το ακριβό (πωρο).

Νιώθω λες και πρέπει να κάνουμε μια βουτιά στη θάλασσα και όπου μας βγάλει.

Πρέπει όμως να βουτήξουμε.

Οι Κύκλωπες και οι Λαιστρυγόνες θα είναι εκεί.

Ο δρόμος μακρύς.

Εμείς οφείλουμε όμως να διανύσουμε το ταξίδι.