ταραΝΑΚΟΥνήματα σε γαμήλιους ρυθμούς

Καλή σας ημέρα και Καλό Σαββατοκύριακο!

Πέρασαν εννιά μέρες από τότε που έγραψα τελευταία φορά ταραΝΑΚΟΥνήματα.

Βλέπετε τώρα που δεν εργάζομαι δεν είναι για μένα καθημερινή ανάγκη να γράφω.

Έχω και τις προετοιμασίες του γάμου…

Ω ναι! Την επόμενη Κυριακή θα ζήσουμε το Μέγα Μυστήριο.

Η αλήθεια είναι ποτέ δεν είχα φανταστεί πως θα ήμουν μέσα σε νυφικό.

Αλλά με είχα ονειρευτεί να έχω άντρα και παιδιά!

Δόξα τω Θεώ, ο άντρας μου ήταν καλύτερος από αυτόν που είχα ονειρευτεί.

Και εύχομαι ακόμη και όταν περάσουν τα χρόνια να λέω το ίδιο.

Και φυσικά ο καλός μου, για μένα!

Μπορεί να μην είμαστε μαζί χρόνια, αλλά αυτό το χρονικό διάστημα που είμαστε είναι γεμάτο αγάπη.

Ναι σ' αυτόν τον έρωτα προηγήθηκε αυτό το ισχυρό συναίσθημα.

Και το καταλαβαίνει η ψυχή μου.

Θερμαίνεται και νιώθει πρωτόγνωρα όμορφη.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά μα φοβάμαι ότι θα χάσουν την αξία τους.

Φτάνει που τα νιώθω μέσα μου!

Οι λέξεις πάντοτε είναι φτωχές όταν θες να εκφράσεις βαθιά συναισθήματα.

Τώρα με το καλό θα ζήσουμε την εβδομάδα με τα έθιμα μας.

Εμείς οι Σαρακατσάνοι έχουμε ένα έθιμο που λέγεται προζύμια.

Ανύπαντρα κορίτσια ζυμώνουν το τσουρέκι υπό την συνοδεία διαφόρων τραγουδιών για την περίσταση.

Μάλιστα χορεύουν γύρω από αυτό και αλείφουν με ζυμάρι τους μεγαλύτερους σε ηλικία.

Την ημέρα του γάμου θα το ανταλλάξουν τα συμπεθέρια μεταξύ τους!

Φλάμπουρο δεν θα κάνουμε γιατί ο γαμπρός είναι Πόντιος και δεν έχουν τέτοιο έθιμο.

Επίσης θα κάνουμε και το νυφικό κρεβάτι.

Οι ανύπαντρες προσπαθούν να το στρώσουν καλά και το ξεστρώνει η πεθερά για να στρωθεί καλύτερα.

Μετά εύχονται στο ζευγάρι «καλούς απογόνους» και ρίχνουν παιδιά πάνω στο κρεβάτι για γούρι.

Φυσικά πριν τον γάμο θα έρθουν τα όργανα και η νύφη θα αποχαιρετίσει την οικογένεια της.

Σαφώς και στον γάμο θα υπάρχει έντονη συγκίνηση.

Γιατί δεν θα είναι ο πατέρας μου για να με συνοδεύσει στην Εκκλησία.

Αλλά θα αναλάβει να με συνοδεύσει ο Αντώνης Junior, ο ανιψιός μου!

Στο προσκλητήριο γάμου ανέφερα και το όνομα του πατέρα μου.

Μπορεί να μη συνηθίζεται, αλλά εμένα εξακολουθεί να είναι πατέρας μου.

Τους προσκαλεί όλους από τον ουρανό.

Εκεί που θα κάνει το δικό του πανηγύρι με συγγενείς και φίλους που θα μας βλέπουν από ψηλά!