Το καρτοτηλέφωνο του Λαογραφικού Μουσείου

Γράφει ο Γρηγόρης Κωστάκης
Δεν έχουν περάσει ούτε είκοσι χρόνια από την μέρα που ο ΟΤΕ άρχισε να τοποθετεί καρτοτηλέφωνα για την εξυπηρέτηση του κοινού σε διάφορα σημεία των πόλεων. Ήταν η ίδια εποχή που δόθηκαν και οι άδειες για την ίδρυση των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας. Τα κινητά τηλέφωνα στην αρχή ήταν μια ακριβή υπηρεσία. Σιγά σιγά όμως έγιναν πια προσιτά στον κάθε άνθρωπο έστω και σαν καρτοκινητά για να λαμβάνει κάποιος κλήσεις. Με την άνοδο της χρήσης των κινητών μειώθηκε η χρήση των σταθερών καρτοτηλεφώνων και πολλά απομακρύνθηκαν.

Ενα καρτοτηλέφωνο που ακολούθησε αυτην την μοίρα βρισκόταν απεναντι απο το λαογραφικό μουσειο της Φιλοπρόοδης Ένωσης Ξάνθης στην παλιά πόλη. Η συσκευη εχει  απομακρυνθεί και το σκέπαστρο της εχει υποστει την δημιουργική παρεμβαση καλλιτεχνων του δρομου και την καταστρεπτική ενεργητικότητα κάποιου οργισμένου συμπολίτη μας ενώ ακόμα φιλοξενεί αγγελίες ενοικιαστηρίων.
Το θέαμα αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Δείχνει την παροδικότητα του σύγχρονου  σε εναν τομέα που η τεχνική αναπτύσεται καθημερινά. Επιπλέον αυτό συμβαίνει σε εναν χώρο που έχει επιλεγεί να παραμείνει μάρτυρας ενος παλιότερου  δομημένου περιβάλλοντος όπου προγενέστερα κτήρια χαίρουν προστασίας  που στερείται αυτή η μεταγενέστερη προσθήκη. Η ίδια η κατασκευή του σκέπαστρου πάντως είναι όμοια με άλλες που τοποθετήθηκαν αλλού και προκαλεί αντίθεση με το περιβάλλον της. Μια αντίθεση που ο φανοστάτης του δημοτικού φωτισμού που βρίσκεται δίπλα  της προσπαθεί να μετριάσει. Η ευαισθησία του ΟΤΕ στην αισθητική της παλιάς πόλης αποδείχθηκε περιορισμένη.
Βέβαια  δεν είχε τοποθετηθεί σε αυτήν την κατάσταση αρχικά και η έλλειψη συντήρησης δεν θα το είχε φέρει σε αυτό το χάλι αν δεν βρισκόταν αντιμέτωπο με τον παράγοντα άνθρωπο.Υποθέτω ότι οι βανδαλισμοί δεν ωφέλησαν τον δράστη οπότε το κίνητρο της πράξης του πρέπει να ήταν συναισθηματικό. Φυσικά αυτος ο τρόπος εκτόνωσης της οργής  ενός ανθρώπου δεν είναι ο χειρότερος δυνατός. Ευτυχώς δεν στράφηκε εναντίον των συνανθρώπων του. Όμως δεν νομίζω ότι πρέπει να δίνονται ελαφρυντικά σε μια τέτοια συμπεριφορά. Πρέπει να μάθουμε όλοι να σεβόμαστε τον κόπο και την περιουσία των άλλων.Και πρέπει ακόμα περισσότερο να προσέχουμε τα κοινά αγαθά. Γιατί μπορεί τυπικά το καρτοτηλέφωνο να είναι περιουσία μιας ιδιωτικής επιχείρησης αλλά βρίσκεται εκεί για να εξυπηρετήσει το κοινό. Και είναι καλύτερο να υπάρχει μια υπηρεσία επικοινωνίας αν κάποιος την χρειαστεί -επειδή για παράδειγμα έμεινε από μπαταρία το κινητό του- παρά να μην υπάρχει καθόλου.