ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ»

Τὴν νύκτα διαδέχεται ἡ ἡμέρα. Τὸ σκοτάδι ἀκολουθεῖ τὸ φῶς, τὴν σιγὴ τῆς νύχτας ἀντικαθιστᾶ ἡ ζωὴ καὶ ἡ δράση τῆς ἡμέρας. Τὴν εἰκόνα αὐτὴ τῆς ἐναλλασσόμενης, μετὰ τὴν νύκτα, ἡμέρας χρησιμοποιεῖ, στὴν σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπή, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, καὶ τονίζει ὅτὶ «ἡ νύξ προέ-κοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα  ἤγγικεν». Ἡ ζωή μας μοιάζει μὲ νύκτα σκοτεινὴ ποὺ προχωρεῖ συνεχῶς καὶ πλησιάζει γιὰ τὸν καθένα μας τὸ τέρμα αὐτῆς καὶ ἡ ἀνατολὴ τῆς φωτεινῆς ἡμέρας τῆς Οὐρανίας καὶ αἰωνίου.

Ἡ σημερινὴ γιορτή, τῆς γέννησης τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, μᾶς ὑπενθυμίζει μία ἄλλη ἐναλλαγή, ποὺ πραγματοποιήθηκε στὸν ἱερέα Ζαχαρία, τὸν πατέρα τοῦ Προδρόμου. Τὴν σιωπὴ καὶ τὴν ἀφωνία του διαδέχεται ἡ ἀνάκτηση τῆς φωνῆς καὶ τῆς λαλιᾶς του, μετὰ τὴν γέννηση τοῦ Ἰωάννου.

Ἡ γέννηση τοῦ Προδρόμου προμηνύει ἀκριβῶς ὅτι «ἡ ἡμέρα ἤγγικεν», καὶ προαναγγέλλει τὴν ἀνατολὴν τοῦ Ἡλίου τῆς δικαιοσύνης καί «λύει τοῦ Ζαχαρίου τὴν σιωπὴν γεννηθείς ὁ Ἰωάννης». Πῶς μπορεῖ νὰ σιωπᾶ ὁ πατέρας, ὅταν γεννήθηκε ἡ «φωνὴ» τοῦ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ;

Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι, ὄχι μόνο πρὸ τῆς γεννήσεως, ἄλλα καὶ σὲ αὐτὴ τὴ ζωὴ τοῦ Προδρόμου, προηγεῖται ἕνα στάδιο σιωπῆς. Ἐπὶ ἔτη πολλὰ εὑρίσκεται «ἐν τῇ ἐρήμῳ», «σιωπῶν καὶ καταρτιζόμενος». Νεαρώτατος ἀποσύρεται ἐκεῖ, καθοδηγούμενος καὶ κατευθυνόμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. Μὲ αὐστηρότατη ἄσκηση, προσευχή, νηστεία, πνευματικὴ περισυλλογή, σφυρηλατεῖται ὁ χαρακτήρας καὶ καλλιεργεῖται ἐν γένει ἡ προσωπικότητα ἐκείνου, ὁ ὅποιος προωρίζεται νὰ διαδραματίσει σπουδαιότατο ρόλο, θρησκευτικοῦ καὶ κοινωνικοῦ καθοδηγητοῦ τοῦ λαοῦ.

Οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε συνήθως πρόχειροι στοὺς λόγους. Δὲν διδαχθήκαμε τὸ μάθημα τῆς σιωπῆς καὶ τῆς περίσκεψης πρίν ἀπό κάθε μας λόγο πρίν ἀπό κάθε ἀπόφαση καί ἐνέργειά μας.

Πρέπει ὅμως νὰ κατανοήσουμε, ὅτι ὃ Θεὸς θέλει νὰ εἴμαστε διατεθειμένοι καὶ νὰ σιωποῦμε, ὅταν τὸ καλεῖ ἡ ἀγάπη καὶ ἡ εἰρήνη  ἡ σύνεση καὶ ἡ διακριτικότητα. «Ἔστω πᾶς  ἄνθρωπος ταχὺς εἰς τό ἀκοῦσαι, βραδύς εἰς τό λαλῆσαι, βραδύς εἰς ὀργήν».  Ὀφείλουμε δέ, ὅταν βλέπουμε ὅτι ὁ Θεός ἀναβάλει νά ἰκανοποιήσει τούς πόθους μας, ἤ νά μᾶς ἀξιοποιήσῃ ὅπως θά θέλαμε, νά μή λησμονοῦμε ὅτι ἕνας Πρόδρομος Ἰωάννης καί ἕνας Παῦλος πέρασαν ἀπό τό στάδιο τῆς σιωπῆς, τοῦ καταρτισμοῦ καί τῆς προσδοκίας γιά νά φθάσουν ἐκεῖ πού ἔφθασαν ὅταν ὅταν τούς κάλεσε ο Θεός.

ΕΚ  ΤΗΣ  ΙΕΡΑΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ