Στα όμορφα, στα νόστιμα, στα χαρούμενα που έρχονται!

Προς το τέλος του Σεπτεμβρίου βαδίζουμε και η χώρα μας προσπαθεί να επιβιώσει στη γενικότερη κρίση που την ταλανίζει. Άλλοι ακόμη αντέχουν, επιβιώνουν ή απλώς ζούνε και αναπνέουν και άλλοι συνεχίζουν την ζωή τους σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Κάθε μέρα γίνεται και μια αποκάλυψη σκανδάλου αλλά ποια η διαφορά; Η ανεργία συνεχίζει να ταλαιπωρεί ενάμισι εκατομμύριο Έλληνες. Όντας και εγώ σ’ αυτό το κλαμπ μπορώ να πω πως τελικά το δύσκολο είναι να είσαι άεργος και όχι άνεργος. Δόξα τω Θεώ μπορώ και σπουδάζω στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (έκτος χρόνος φέτος) και έτσι έχω να ασχοληθώ με την ελληνική μουσική και τις ευρωπαϊκές τέχνες (οι ενότητες που επέλεξα).

«Ο Θεός δεν μας αφήνει αρκεί να Τον πιστεύουμε και να Τον αγαπάμε. Εκεί που απελπίζεσαι σου στέλνει κάτι εκεί που δεν το περιμένεις». Έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος. Και εγώ είμαι αυτής της λογικής. Δεν υπάρχει λόγος να βιαζόμαστε και να ανησυχούμε. Ο Θεός έδωσε το χρόνο στον άνθρωπο για να διαχειρίζεται τη ζωή του. Ας ασχοληθούμε με δημιουργικές ασχολίες. Σας αποκαλύπτω λοιπόν ότι φέτος έχω τη διάθεση να μάθω πλεκτική και κοπτική ραπτική. Τώρα που έχουμε σπίτι και οικογένεια οφείλω να ξέρω αυτά τα βασικά: να ράψω ένα κουμπί, να μπαλώσω κάτι, να πλέξω ένα κασκόλ. Γενικά δεν πιάνουν τα χέρια μου, αλλά θα το παλέψω.

Η Μαργαρίτα Γουργουρίνη έγραψε ένα κείμενο για το τι της έμαθαν 2, 5 χρόνια κρίσης http://news247.gr/eidiseis/koinonia/ti_moy_emathan_2_5_xronia_krishs.1941806.html?fb_action_ids=4081244522740&fb_action_types=og.recommends&fb_source=aggregation&fb_aggregation_id=288381481237582και έγραψε μεταξύ άλλων: «Μην κάνεις πράγματα για τσάμπα ή για πολύ μα πολύ λίγα λεφτά που απαιτούν τις ιδέες σου, την μόρφωση σου την πνευματικότητα σου και δεν σε εμπνέουν καν. Είναι άτιμες και ανθρωπορουφήχτρες. Είναι πιο τίμια η όποια χειρωνακτική δουλειά που σου δίνει σχεδόν τα ίδια λεφτά ( όχι βέβαια τίτλο) η οποία σου αφήνει το μυαλό να το χειριστείς για πάρτη σου, για να κάνει τα δικά του». Η ίδια έχει δική της σελίδα: http://wearthistoday.tumblr.com

Ήδη άρχισα να κάνω όνειρα για το τι θα ήθελα να δημιουργήσω. Όπως μου είπε και μια βετεράνος της κοπτικής ραπτικής πρέπει να έχω υπομονή. «Αυτή θα μάθω» της είπα. Άλλωστε οι καιροί άλλαξαν. Παλιά έμπαινα στην αίθουσα μοντάζ και έκοβα και έραβα δηλώσεις. Τώρα καλούμαι να το κάνω με τα ρούχα. Παλιά και νέα. Αν σας πω πως το χαίρομαι, αν και ακόμη δεν το επιχείρησα;

Μακάρι ο Θεός να δίνει σε όλους μας χαρά και να βλέπουμε τη ζωή μας ως δώρο Του. Μέσα από την απλότητα βλέπουμε το Μεγαλείο Του. Στα όμορφα, στα νόστιμα, στα χαρούμενα που έρχονται!

Με αγάπη Νάντια