Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Ο ΠΛΗΣΙΟΝ»


Τὸ βασικὸ ἐρώτημα, ποῦ ἔθεσε ἀμυνόμενος ὁ νομικὸς στὸν Ἰησοῦ, ἦταν: «καὶ τὶς ἐστί μου πλησίον»· Ὁ Κύριος ὅμως μὲ τὴν παραβολὴ τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη τοποθετεῖ τὴν ἐρώτηση σ’ ἕνα διαφορετικὸ πλαίσιο. Τὸ ἐρώτημα τοῦ συνομιλητοῦ του ἦταν ποιὸ εἶναι τὸ ἀντικείμενο τῆς ἀγάπης, ποιὸς πρέπει νὰ θεωρεῖται «πλησίον». Ὁ Χριστὸς μετὰ τὴν παραβολὴ ρωτᾶ ποιὸς ἐνήργησε ὡς πλησίον, στρέφει δηλαδὴ τὴν προσοχὴ στὸ ὑποκείμενο τῆς ἀγάπης·«τὶς  οὖν τούτων  τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοὶ γεγονέναι...». Ἀντιστρέφει τὸ ἐρώτημα καὶ διευρύνει ἀφάνταστα τὸν ὁρίζοντα στὸ συζητούμενο πρόβλημα.Τὸ «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτὸν» ἦταν μία παλιὰ ἐντολή γιὰ τοὺς Ἰουδαίους. Τὸ κρίσιμο ὅμως σημεῖο, στὸ ὁποῖο ὑπῆρχαν πολλὲς συζητήσεις, ἦταν ποιὸς πρέπει νὰ θεωρεῖται πλησίον. Σύμφωνα μὲ τὸν ἰουδαϊκὸ Νόμο ἡ ἔννοια τοῦ πλησίον ἦταν συχνὰ συγκεχυμένη καὶ περιορισμένη. Μερικοὶ  νομοδιδάσκαλοι ὑποστήριζαν ὅτι εἶναι παράνομο νὰ βοηθήσεις μία ἐθνικὴ γυναίκα στὴν ὀδύνη τοῦ τοκετοῦ, διότι ἐπρόκειτο νὰ γεννηθῆ ἕνας ἄλλος ἐθνικός. Γιὰ τοὺς Φαρισαίους, ὁ ἁπλὸς ἀγράμματος λαὸς δὲν ἐθεωρεῖτο «πλησίον». Οἱ Ἐσσαῖοι πάλι ἔβλεπαν ὡς πλησίον μόνον ὅσους ἀνήκαν στὴν κοινότητά τους καὶ κήρυτταν τὸ μίσος κατὰ παντὸς «υἱοῦ τοῦ σκότους».Ὁ Κύριος μὲ τὴν παραβολὴ ποὺ διηγεῖται ἐλευθερώνει τὴν ἔννοια τοῦ πλησίον ἀπὸ συναρτήσεις γεωγραφικές, φυλετικές, θρησκευτικές. Ὁ ἰουδαῖος νομικὸς ζητὰ τὰ ὅρια τῆς ἔννοιας τοῦ  πλησίον καὶ ὃ Χριστὸς τονίζει ὅτι δὲν ὑπάρχουν ὅρια στὸ χρέος τῆς ἀγάπης. Πλησίον εἶναι ὁ κάθε ἄνθρωπος ποὺ βρίσκεται σὲ ἀνάγκη, ἀδιακρίτως ἔθνους, φυλῆς, θρησκευτικοῦ πιστεύω, κοινωνικῆς τάξεως, εὐθύνης γιὰ τὴν κατάστασή του. Ἐκεῖνο πού βαρύνει εἶναι ὁ ἄνθρωπος ὡς εἰκόνα Θεοῦ. Καὶ τὸ οὐσιαστικὸ πρόβλημα  δὲν εἶναι ποιὸς «εἶναι» ὁ πλησίον, ἀλλά τὸ πῶς θὰ γινόμαστε πλησίον σὲ κάθε ἄνθρωπο ποὺ χρειάζεται βοήθεια. Δὲν πρόκειται πλέον γιὰ μία ἔννοια στατική, ἀλλά δυναμική.Πόσο νέο, ἀλλὰ καὶ δύσκολα ἀποδεκτὸ ἦταν αὐτὸ τὸ μήνυμα τοῦ Χριστοῦ ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀκόμα καὶ σήμερα δὲν ἔπαψε νὰ εἶναι ἐπαναστατικό.Ἡ ἀγάπη εἶναι ἐλεύθερη ἀπὸ ἀναζήτηση ἀνταλλαγμάτων, ἐλεύθερη ἀπὸ τὸ βραχνὰ τῆς ἀναγνωρίσεως. Δὲν ἐνεργεῖ γιὰ νὰ φανεῖ, γιὰ νὰ ἐπαινεθεῖ. Ὁ Σαμαρείτης κάνει τὸ καλὸ στὴν ἐρημιά, πού δέν τόν βλέπει κανεῖς, χωρὶς νὰ περιμένει τίποτε. Ἐδῶ βρίσκεται ἕνα γαλήνιο μεγαλεῖο, μιὰ πνευματικὴ ἀνεξαρτησία πού πρέπει νά μᾶς προβληματίζει.Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Ξάνθης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου