Εκτιμώ την κάθε μέρα, δε θα εκτιμήσω το νέο έτος;

«Πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά» τραγουδάμε, μια ανάσα πριν αποχαιρετίσουμε το 2012 και υποδεχθούμε το νέο 2013. Έχει και αυτό το 13 και για τους προληπτικούς δεν κάθεται καλά.

Δεν μας φταίει τίποτα. Ούτε η μοίρα μας, ούτε τα νούμερα, ούτε η χώρα μας. Οι επιλογές μας; Ναι ευθύνονται. Κάθε μέρα που περνά είναι πολύτιμη για όλους εμάς. Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν σηκώνομαι από το κρεβάτι είναι να δοξολογήσω το Θεό που με ξημέρωσε. 

«Η ζωή περνά και χάνεται» λέει ένα τραγούδι. Και εμείς τι κάνουμε; Ε τέτοια μέρα ενδείκνυται η φιλοσοφία. Να μη μιζεριάζουμε και να μη λέμε ότι θα έρθουν χειρότερες μέρες. Εμείς τις κάνουμε με την ερμηνεία και τη διάθεση μας.

Η μέρα που έρχεται είναι μια νέα έκπληξη. Κάνω το Σταυρό μου και ας βάλει ο Θεός την υπογραφή Του στο τέλος. Είναι ανάγκη δηλαδή όλα να τα έχουμε υπό τον πλήρη έλεγχο μας; Ακόμη και αν κάτι πάει λάθος, στραβά, ή όχι αναμενόμενα, ας κάνουμε υπομονή. Πού ξέρεις; Για καλό μας γίνεται το κάθε τι.

Όλα στο σχέδιο του Θεού και στο έλεος Του. Αυτό θέλω για το 2013 να αφεθώ πλήρως στα χέρια Του. Να Τον εμπιστεύομαι. Να τον παρακαλώ να με φωτίζει. Τα πάντα Εκείνος. Δε γίνεται αλλιώς. Το ξέρω ότι όταν σκέφτομαι για το Θεό και μιλάω γι Αυτόν είμαι γαλήνια… Δεν είμαι Αγία. Ένας άνθρωπος είμαι και εγώ χωμάτινος μα με μια διάθεση να μιλάω για τα ουράνια.

Και όταν πέφτω πάλι να ξανασηκώνομαι. Με τη βοήθεια Του. Αλλιώς εκεί κάτω θα μαι. Θεέ μου δώσε μας Αγάπη να σε Αγαπούμε, δώσε μας Ελπίδα να Ελπίζουμε σε Σένα, δώσε μας Πίστη να Πιστεύουμε σε σένα. Τελικά, όλα Εσύ Κύριε μας τα δίνεις τα όμορφα και νομίζουμε ότι κάνουμε κάτι και κορδωνόμαστε και φουσκώνουμε από περηφάνια. «Πού πας ρε Καραμήτρο;» που αναφέρεται στη γνωστή διαφήμιση. Ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ είμαστε και θέλουμε να καμωνόμαστε ότι κάποιοι ΚΑΠΟΙΟΙ.

Όποιος είναι ΚΑΠΟΙΟΣ είναι ο ΠΙΟ ΤΑΠΕΙΝΟΣ. Αυτό διδασκόμαστε από τους Πατέρες της Εκκλησίας. Όταν είσαι ταπεινός δεν μπορεί ούτε ο πονηρός να σε βρει. Δεν σε βλέπει.

Αχ Θεέ μου, πάλι φλυάρησα. Στα λόγια είμαι πολύ καλή. Στις πράξεις χωλαίνω. Γιατί πάλι θα τσαντιστώ με κάτι μικρό που θα γίνει και δεν θα έχω την ηρεμία που είχες Εσύ ακόμη και μέχρι τη Σταύρωση Σου.

Αν όλα αυτά σας φαίνονται κατηχητικό και μελό ή οτιδήποτε άλλο που σας ξενίζει μη με παρεξηγείτε. Είχα διαβάσει κάπου: «Όσο αποφεύγεις το Θεό, τόσο σε καταδιώκει». Τώρα θέλω κάθε μέρα να Του λέω: «Σ αγαπώ. Σφάλω κάθε μέρα αλλά σε χρειάζομαι. Σε παρακαλώ μη με εγκαταλείπεις»…

Καλή χρονιά εν Θεώ! Αυτό και μόνο τα λέει ΟΛΑ!