Πολλές προσευχές για τη Ζωή και την οικογένεια της

Δύο μέρες πριν την παραμονή Πρωτοχρονιάς και ενώ ο αέρας λυσσομανά έξω η Ξάνθη και όλη η Ελλάδα είναι υπό τη σκιά του στυγερού δολοφονικού κατά της 34χρονης Ζωής από τα χέρια του 27χρονη μανάβη που είχε απασχολήσει την αστυνομία πέρυσι και όπως είπε ο Αστυνομικός Διευθυντής ήταν ο νούμερο ένας ύποπτος.

Σαν δημοσιογράφος που έχω το blog μου φρόντισα να μην αναπαράγω το βομβαρδισμό πληροφοριών που διάβαζα και άκουγα. Το θεωρώ κανιβαλισμό το να επαναλαμβάνεις τις πτυχές του εγκλήματος ενώ την ίδια στιγμή η οικογένεια του κου Θεολόγου καίγεται από τον πόνο τους. Μπορεί να μην παρακολουθούν τα ΜΜΕ αλλά αυτό που θα ανακούφιζε θα ήταν η προσευχή. Και δεν είναι απόδειξη καλοσύνης αλλά χρέος απέναντι στο συνάνθρωπο. Το «μνήσθητι Κύριε τη δούλη σου Ζωή» και το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε το δούλο σου Θεολόγο και την οικογένεια του». Τώρα με το να καταριόμαστε το δράστη δεν καταφέρνουμε τίποτα. Η δικαιοσύνη έχει πια το λόγο.

Διάβασα στο συνάδελφο Γιάννη Σιδηρόπουλο στο XanthiPress http://www.xanthipress.gr/index.php/parapolitiki/20123-2012-12-29-00-13-12 ότι βγήκε από τη φυλακή ο δράστης πέρυσι, γιατί απέσυρε τη μήνυση το θύμα βιασμού και όχι γιατί η δικαιοσύνη αμέλησε κάτι. Πιστεύω πως είναι έγκριτη η πληροφορία του.

Ο πατέρας της και ο ένας εκ των αδελφών της βγήκαν και δεν μίλησαν εκδικητικά και αυτό δείχνει το ήθος της οικογένειας και το μεγαλείο της καρδιάς τους που πρέπει να μας διδάξει. «Και να τον σκοτώσουν, η αδελφή μου δε γυρίζει πίσω» είπε ο αδελφός της. «Η φωτιά καίει εκεί που πέφτει. Αλλά και να ήταν άλλο παιδί το ίδιο θα ήταν», είπε ο πατέρας. Αυτοί είναι τώρα μέσα στη φωτιά και απαντάνε με ανθρωπιά.   

Η Ζωή έμενε στη Θεσσαλονίκη και έφυγε με το πιο μαρτυρικό θάνατο ανήμερα της εορτής του Πρωτομάρτυρα Αγίου Στεφάνου στην φιλήσυχη Ξάνθη. Δεν σκέφτηκε ότι κινδυνεύει στην μικρή πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Περπάτησε με τη φίλη της μέχρι το σπίτι. Δεν πήγε το μυαλό της στο κακό. Και αυτό και μόνο δείχνει πόσο καλή ήταν. Ζωή εκεί ψηλά που είσαι να πρεσβεύεις για το καλό της κοινωνίας μας.

Είσαι πια στην αγκαλιά του Κυρίου μας και δεν θα σε ξεχάσω στις προσευχές μου. Σε ήξερα μικρή στα αγγλικά που πηγαίναμε. Είχα να σε δω από τότε. Το πρόσωπο σου όμως το θυμόμουν. Δεν μου αρέσει να σε βλέπω έτσι και να ακούω το μαρτυρικό σου τέλος. Σκέφτομαι πως είσαι στην αγκαλιά του Κυρίου μας και είσαι μέσα στην Αγάπη Του. Αυτό με παρηγορεί.

Με ρώτησε μια φίλη αν ήμουν συγγενής σου. Δεν έχει σημασία η συγγένεια ή η φιλία. Είμαστε άνθρωποι και πονάω για σένα. Είχες την ίδια ηλικία με μένα και πριν δύο χρόνια και εγώ έβγαινα μόνη μου με το αυτοκινητάκι μου και φοβόμουν. Θα μπορούσε η κάθε γυναίκα να ήταν στη θέση σου.

Εύχομαι καλόν Παράδεισο ψυχούλα!