Άνεργη είμαι, όχι άεργη

«Θα είμαι μετά τις 2 εκεί, έχω δουλειά τώρα» είπα βιαστικά στο τηλέφωνο σε μια υπάλληλο υπηρεσίας που μου τηλεφώνησε για μια συναλλαγή. Όταν πήγα εκεί με ρώτησε πού δουλεύω. Της απάντησα αρνητικά. Εξεπλάγην: «Μα μου είπατε πως δουλεύετε». Την απάντηση μου ίσως να μην την περίμενε: «Είμαι άνεργη όχι άεργη. Δεν πληρώνομαι αλλά εργάζομαι». Προφανώς έμεινε στήλη άλατος. Της εξήγησα πως έχω εκπομπή στο Ραδιόφωνο της Εκκλησίας και έτσι χάρηκε που προσφέρω. Τώρα βέβαια μπορεί εσείς που διαβάζετε να σκέφτεστε διάφορα: Ότι κάνω την καλή, ή ότι είμαι κορόιδο αλλά μπορεί να βάλετε και καλό λογισμό (έτσι είναι οι αναγνώστες μου) και να λέτε πως κάνω κάτι που μου αρέσει και αξίζει να κάνω «Διακονία στα FM».

Νιώθω γεμάτη και ας μην είναι γεμάτη η τσέπη μου. Γιατί άλλοι είναι εργαζόμενοι και είναι άεργοι και δεν νιώθουν τη χαρά τη δική μου. Δόξα τω Θεώ! Τίποτα δεν είναι τυχαίο σ’ αυτή τη ζωή. Πέρυσι ξεκίνησα να πηγαίνω στο Τραπέζι της Αγάπης και στο Κοινωνικό Ιατρείο εθελοντικά. Στο δεύτερο συνεχίζω μια φορά το μήνα. Ήταν δυνατόν να άνοιγε Σταθμός και μην πήγαινα εθελοντικά; Γιατί προσφέρω στην Εκκλησία μας. Το βλέπω σαν μια διακονία παραπάνω στο συνάνθρωπο που θέλει να ακούσει πληροφορίες για την πίστη μας που δεν του δόθηκαν ποτέ είτε γιατί δεν τις αναζήτησε, είτε γιατί δεν έτυχε, είτε γιατί τώρα είναι πρόσφορο το έδαφος να πέσει ο σπόρος στην καρδιά του.

«Εμείς κάνουμε τα ανθρώπινα και ο Θεός θα φροντίσει για τα υπόλοιπα», όπως έλεγε ο Στρατηγός Μακρυγιάννης. Είναι σημαντικός στην ιστορία του τόπου μας ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Μητρόπολης μας που πλέον έχει δικά του προγράμματα στους 93.8 από 14:00-16:00. Και τις άλλες ώρες εκπέμπει τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος, εδώ και 15 χρόνια.

Έγινε η αρχή με την εκπομπή «Γνωριμία με τις ενορίες μας» και συνεπικουρώ στην εκπομπή «Λειτουργική Αγωγή» του π. Πέτρου Κυριαζόπουλου δύο Τετάρτες το μήνα. Και σκέφτομαι να κάνω και άλλη μια εβδομαδιαία με ανασκόπηση εκδηλώσεων που αναμένεται να είναι πολλές.

Για μένα ο Σταθμός της Εκκλησίας είναι η συντροφιά μου τα τελευταία δύο χρόνια επί καθημερινής βάσεως και αρκετές ώρες. Γιατί δεν αντέχω άλλο τον κανιβαλισμό της τηλεόρασης και μαθαίνω πολλές ειδήσεις σε ότι αφορά στην πίστη μας, τον πολιτισμό μας, τις τέχνες, περιοχές της χώρας μας και ειδήσεις.

Συγγνώμη για την περιαυτολόγηση για άλλη μια φορά. Αλλά πρώτα ζω και μετά γράφω.