Αναμνήσεις καλοκαιριού 2014

Μετά τον 15Αύγουστο το καλοκαίρι μπαίνει στην τελική ευθεία για να μας αποχαιρετίσει. Βασικά όταν τελειώνει η καλοκαιρινή άδεια κάποιου, τότε τελειώνουν επισήμως και οι διακοπές του, έστω και αν δεν πήγε πουθενά ή πήγε κάπου κοντά. Έτσι και για εμάς τελείωσαν οι διακοπές μας πριν λίγες μέρες όταν πήγαμε το δεύτερο Σαββατοκύριακο στη Νέα Πέραμο. Φέτος αυτές ήταν οι διακοπές μας. Ένα τριήμερο και ένα ΣΚ. Ήταν αρκετές για να αλλάξουμε παραστάσεις μακριά από τα συνήθη μέρη που βλέπουμε όλη τη διάρκεια του χρόνου.

Το παραθαλάσσιο αυτό μέρος του Νομού Καβάλας μας αρέσει αλλά έγινε πια ένα καταφύγιο, λόγω ότι έχουμε σπίτι να μείνουμε εκεί. Γιατί η εφορία κανόνισε να μας κόψει τα φτερά για να μην πάμε έστω στη Θάσο, το πιο κοντινό νησάκι που σχεδιάζαμε να γίνει ο τόπος διακοπών μας. Δεν βαριέσαι. Καθίσαμε απέναντι που ούτως ή άλλως είχαμε πολύ λιγότερα έξοδα και είχαμε ωραία θάλασσα. Αυτά θέλουμε το καλοκαίρι. Το βουνό το έχουμε ούτως ή άλλως και πηγαίνουμε τακτικά.

Πετύχαμε τα Περάμεια την πρώτη φορά, τις εκδηλώσεις που διοργανώνονται από τους ντόπιους και είδαμε χορούς, πυροτεχνήματα, φαναράκια να ταξιδεύουν στον ουρανό το βράδυ, κάναμε τις βόλτες μας με συντροφιά την μικρή μου ανηψιά την Κωνσταντίνα και έχοντας το ζεστό φαγητάκι από τη μαμά. Ας μην είμαστε και πλεονέκτες. Ακόμη και τρεις μέρες που ήταν νιώσαμε ότι ξεφύγαμε από την καθημερινότητα της πόλης.

Τη δεύτερη φορά αν και πήγαμε με μπουρίνι, όμως πάλι κάναμε τη βουτίτσα μας. Είχα σκοπό φέτος να μην κάνω μόνο ένα μπάνιο όπως πέρυσι. Με συγχωρείτε αλλά δεν τα μετράω σαν παιδί, αλλά έχω την ανάγκη να κάνω το μπανάκι μου στη θάλασσα και να ατενίσω το γαλάζιο της θάλασσας να ενώνεται με το μπλε του ουρανού. Να μυρίσω την αλμύρα. Να περπατήσω στην αμμουδιά. Είδαμε και τα γεμάτα φεγγάρια και νιώσαμε το καλοκαίρι στο πετσί μας.

Μπορεί να μην «οργώσαμε» τα Δωδεκάνησα, τις Κυκλάδες, την Κρήτη, τα Ιόνια Νησιά και τις Σποράδες, όμως βρεθήκαμε σε 50 λεπτά σε ένα παραθαλάσσιο μέρος, σε οικείο περιβάλλον και νιώσαμε ξεγνοιασιά. Αυτά που έχουμε, αυτά χαιρόμαστε. Δεν είναι ανάγκη να ζητάμε το κάτι άλλο, αυτό που έχουν οι άλλοι.

Ο καθένας έχει τον δικό του παράδεισο. Ένα κομμάτι γης που του αρέσει και πηγαίνει εκεί και την βρίσκει. Δεν κάνει τη διαφορά μόνο το σκηνικό μα και όσοι έχεις δίπλα σου. Όταν έχεις ανθρώπους να αγαπάς και να σε αγαπούν όλα τα μέρη μοιάζουν με οάσεις. Αυτοί χτίζουν μέσα σου τους παραδείσους και τα βλέπεις όλα όμορφα. Γιατί ο τρόπος που κοιτάζουμε κάνει τη διαφορά στα πάντα.

Δόξα τω Θεώ να έχουμε δίπλα μας πάντα αυτούς τους ανθρώπους γύρω μας!