Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

Η αγάπη νικάει τις πιο δύσκολες ασθένειες όπως το Αλτσχάιμερ

Απόψε είδα μια ταινία με κοινωνικό περιεχόμενο και συγκεκριμένα σχετική με τη νόσο του Αλτσχάιμερ που εκδηλώνεται σε μια γυναίκα 50 ετών. Πρωταγωνίστρια είναι η Τζούλιαν Μουρ και σε μια συνέντευξη της είδα που είπε πως συναντήθηκε με ασθενείς, συγγενείς, νοσηλευτές και εθελοντές που έχουν σχέση με αυτήν την εκφυλιστική ασθένεια. Η ηθοποιός θα είναι υποψήφια για Όσκαρ, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως είναι βασισμένο το έργο στο βιβλίο της Λίζα Τζένοβα.
Η Άλις -όπως λέγεται στο έργο- είναι μια πετυχημένη καθηγήτρια πανεπιστημίου στον τομέα της γλωσσολογίας, με διαλέξεις σε όλο τον κόσμο και είναι παντρεμένη με  έναν επίσης μορφωμένο άντρα, -αν κατάλαβα καλά- ογκολόγο ή ερευνητή αναφορικά με τον καρκίνο. Έχει τρία υπέροχα παιδιά και μια ζωή καλά στρωμένη -όπως θα έλεγε ένας κοινός άνθρωπος-.
Συνειδητοποιεί όμως κάποια στιγμή ότι αρχίζει και ξεχνάει βασικά πράγματα και έτσι επισκέπτεται νευρολόγο ο οποίος της κάνει τη διάγνωση. Η ίδια προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ασθένεια της και γράφει στο κινητό της πληροφορίες που της χρειάζονται στην καθημερινότητα, αλλά και γενικότερα να μπορεί να θυμάται γεγονότα όπως τα ονόματα των παιδιών της και τα γενέθλια της.
Είναι συγκλονιστική η  ομολογία της πως όταν μαθαίνει την ασθένεια της, λέει πως θα ήταν προτιμότερο να είχε καρκίνο γιατί οι καρκινοπαθείς συνεχίζουν να έχουν μια φυσιολογική ζωή, ενώ αυτή νιώθει πως τη χάνει, αφού φεύγουν οι μνήμες και οι αναμνήσεις. Φροντίζει όμως να βλέπει τα οικογενειακά άλμπουμ φωτογραφιών και τα βίντεο ώστε να μην ξεχνάει τα όσα έζησε και κυρίως αυτά που αισθάνθηκε.  
Σε μια ομιλία της για τη νόσο του Αλτσχάιμερ σε πρώιμη ηλικία, αναφέρει τα όσα ζει και συγκινεί το κοινό που τη χειροκροτεί θερμά, όπως τότε που έκανε τις διαλέξεις. Τα παιδιά της, της συμπαραστέκονται όπως και ο σύζυγος της αλλά στο τέλος στέκεται κοντά της η μικρή της κόρη που είναι η πιο αντιδραστική και είχαν τις μεγαλύτερες διαφωνίες, γιατί επέλεξε να γίνει ηθοποιός, χωρίς να πάει στο κολλέγιο. Η άλλη η κόρη της γεννάει δίδυμα και έτσι είναι δύσκολο για εκείνη να προσέξει τη μητέρα της. Ο σύζυγος της πηγαίνει στη Μινεσότα για να εργαστεί εκεί, παραδεχόμενος στην κόρη του πως είναι καλύτερος άνθρωπος από εκείνον.
Η τελευταία σκηνή δίνει ένα μεγάλο μήνυμα. Η Άλις μιλάει με δυσκολία και φαίνεται χαμένη στις σκέψεις της. Η κόρη της, της διαβάζει το ρόλο της σε ένα έργο που θα παίξει και αφορά στις ψυχές, όταν ρωτάει την Άλις τι είναι αυτό που άκουσε, η απάντηση που πήρε ήταν: «Για την αγάπη».
Τελικά όλα να χαθούν ακόμη και αν καταστραφεί ο εγκέφαλος παραμένει αυτό το συναίσθημα της αγάπης. Ακούγοντας μόνο ένα κείμενο και νιώθοντας το συναίσθημα της ερμηνείας της κόρης της. Συνδέεται και με τον τίτλο: «Still Alice». Ακόμη παραμένει η Άλις. Καμία ασθένεια δεν μπορεί να νικήσει τα αγνά αισθήματα του ανθρώπου που παραμένουν μέσα του, ως μαγιά.
Θυμήθηκα τον ηθοποιό Σπύρο Παπαδόπουλο για το πως αντιμετώπισε τον καρκίνο: «Αυτός κάνει τη δουλειά του και εγώ τη δική μου». Άρα ίσως είναι ένα από τα μυστικά για όσους περνούν δύσκολα, για τον οποιοδήποτε λόγο.
Είναι πράγματι πολύ αξιέπαινοι οι άνθρωποι που μπορούν και συνεχίζουν τη ζωή τους όπως πριν, όταν έχουν μια ασθένεια, μια απώλεια αγαπημένου τους ανθρώπου, μια καταστροφή που καλούνται να την διαχειριστούν. Έτσι μπορούν να νικήσουν τα πάντα, ακόμη και να ιαθούν πλήρως. Κάτι που έχω δει ακόμη σε άνθρωπο που του είχε διαγνωσθεί ένας χρόνος ζωής και ζει πάνω από δέκα.
Το τέλος σε αυτή τη ζωή και την αρχή στην επόμενη και αιώνια τα βάζει ο Θεός. Εμείς με το να τα παρατάμε είναι σαν να επισπεύδουμε την απόφαση του. Αυτός ξέρει πότε είναι η ώρα του καθενός. Και όταν δίνεται μια μάχη σκληρή από τον άνθρωπο ο Θεός είναι πάντοτε μαζί του, δεν τον εγκαταλείπει ούτε στιγμή. Του δίνει θάρρος και τον προετοιμάζει για τη μεγάλη συνάντηση. Μέχρι τότε έχει μια ζωή εδώ με ανθρώπους αγαπημένους που και αυτούς θα τους συναντήσει και πάλι.

Ακόμη και αν τα μάτια δεν αναγνωρίζουν ούτε τα αγαπημένα πρόσωπα η ψυχή αντιλαμβάνεται την αγάπη…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου